Με αιθέρια μεσογειακή παρουσία, έντονη προσωπικότητα και κοσμοπολίτικη αύρα η Μαρίνα Βερνίκου μας ανοίγει τα χαρτιά της από το προσωπικό της καταφύγιο, το σπίτι της οικογένειάς της, στο Λυκαβηττό!
Συνέντευξη στη Μαρκέλλα Ρεπανέλη, Photographer: Αλέξανδρος Μακρής, Makeup/Hair artist: Σοφία Κοσσάδα
Ποια είναι η πρώτη ανάµνηση που έχετε από τον πατέρα σας;
Από τις ωραιότερες αναµνήσεις που έχω σα µωρό είναι να µε κάνουν κούνια µε τα χέρια τους οι γονείς µου. Σαν και τώρα θυµάµαι αυτή την αίσθηση!
Έχετε κάνει ταξίδια µε τον πατέρα σας; Ποιο είναι αυτό που σας έχει χαραχτεί στη µνήµη; Υπάρχει κάποιο που ονειρεύεστε να κάνετε µαζί;
Έχουµε κάνει παρά πολλά ταξίδια µαζί. Είµαι τυχερή γιατί µε έπαιρνε παντού µαζί του και µου έχει µεταφέρει την αγάπη του για τα ταξίδια. Από τα ταξίδια που θυµάµαι ως παιδί και µου είχε κάνει εντύπωση είναι το πρώτο µας στην Ινδία (από τότε έχω πάει αρκετές φορές). Για πρώτη φορά είδα τόσους πολλούς ανθρώπους στους δρόµους άστεγους. Αυτοκίνητα και ζώα συνυπήρχαν στους δρόµους και οι οδηγοί περνούσαν µε µεγάλη ταχύτητα ανάµεσα. Η κόρνα ήταν σαν προέκταση του χεριού τους και πίσω από πολλά αυτοκίνητα ήταν ζωγραφισµένη η φράση “please horn”. Ήταν µια µεγάλη εµπειρία.
Στα φετινά γενέθλια του πατέρα σας κάνατε µια συγκινητική ανάρτηση στο προφίλ σας στο FB για να του ευχηθείτε, ονοµάζοντάς τον µεταξύ άλλων ως τον καλύτερο συνοδοιπόρο. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να πορεύονται µαζί δύο τόσο δραστήριοι και πετυχηµένοι άνθρωποι; Οι πατεράδες συνήθως έχουν την τάση να θέλουν να… παρεισφρέουν στη ζωή των παιδιών τους. Ο πατέρας σας είναι τέτοιος άνθρωπος;
Είναι πολύ εύκολο αν έχεις το δικό µου πατέρα. Είναι εύκολος στην συνεννόηση, γρήγορος στις αποφάσεις και δηµοκρατικός. Όταν ήµουν µικρή οργάνωνε αυτός τα ταξίδια και του είχα απόλυτη εµπιστοσύνη ότι θα τα οργανώσει όλα τέλεια µέχρι την τελευταία λεπτοµέρεια, γιατί διαβάζει πολύ πριν ταξιδέψει. Τώρα έχουµε και οι δυο επαναπαυθεί στο σύζυγο µου που είναι και αυτός λάτρης των ταξιδιών και µας οργανώνει όλους.
Αναφέρετε επίσης ότι (ο πατέρα σας) σας έµαθε πως έχετε δικαίωµα και υποχρέωση να είστε ο εαυτός σας. Τι ρόλο έπαιξε αυτό το “µάθηµα” στην προσωπική σας εξέλιξη;
Πολύ σηµαντική! Για να µάθεις ένα παιδί να είναι ο εαυτός του πρέπει να του έχεις εµπιστοσύνη. Ο πατέρας µου µε άφηνε να έχω τις δικές µου απόψεις, να παίρνω τις δικές µου αποφάσεις και να κάνω αυτό που νοµίζω εγώ σωστό.
Διαβάστε εδώ τη συνέντευξη του πατέρα της, Γιώργου Βερνίκου
Είστε µοναχοκόρη και µοναχοπαίδι. Σας… κακόµαθαν οι γονείς σας ή υπήρξαν δίκαιοι;
Ως µοναχοκόρη είχα ορισµένα προνόµια. Νοµίζω, όµως, ότι βασικά υπήρξαν δίκαιοι.
Το όνοµα «Βερνίκος» έχει µια ιστορία πίσω του. Υπήρξε ποτέ εµπόδιο στην εξέλιξή σας;
Ένα όνοµα σου δίνει πλεονέκτηµα, αλλά δηµιουργεί και υποχρεώσεις. Πρέπει να κάνεις καλή χρήση.
Είστε από τις κόρες που τρέχουν… στον µπαµπά όταν συναντούν δυσκολίες; Συµβουλεύεστε γενικά περισσότερο τον πατέρα σας ή τη µητέρα σας για τα επαγγελµατικά ή τα προσωπικά σας ζητήµατα;
Ναι, ανέκαθεν. Για όποιες δυσκολίες και συµβουλές ήθελα, πήγαινα στους γονείς µου. Ο πατέρας µου λειτουργεί σαν ψυχολόγος. ∆εν θα σου πει ποτέ τι πρέπει να κάνεις. Θα σου δώσει την καθαρή, αντικειµενική εικόνα της κατάστασης και από τις δυο πλευρές και θα σε αφήσει ν’ αποφασίσεις µόνος σου. Μακάρι να µπορούσα να το κάνω και εγώ αυτό µε τα δικά µου παιδιά, αλλά παρασύροµαι και λέω τη γνώµη µου.
Ποια πιστεύετε ότι είναι η πιο ισχυρή αξία που σας κληροδότησαν οι γονείς σας και την οποία θέλετε να περάσετε στα παιδιά σας;
Να στέκοµαι στα πόδια µου, να είµαι δηµιουργική, να έχω κατανόηση για τους ανθρώπους και ν’ αγαπώ τη χώρα µου, ιδιαίτερα δε τις Κυκλάδες και τη Σίφνο.
Το ότι υπήρξατε µοναχοπαίδι σας δηµιούργησε ποτέ την ανάγκη να θελήσετε η δική σας οικογένεια να είναι µεγαλύτερη;
Σαν παιδί ήµουν πολύ ευχαριστηµένη που ήµουν µοναχοπαίδι. Για καλή µου τύχη είχα πολύ στενή σχέση µε τα ξαδέλφια µου και είχα τα όλα τα καλά του να έχεις αδέλφια. Μεγαλώνοντας, ήθελα η δική µου οικογένεια να είναι µεγαλύτερη. Στην αρχή ήθελα πέντε παιδιά, µετά τέσσερα και τελικά σταµατήσαµε στα τρία. Έχω όµως τα ανίψια µας πολύ κοντά και έτσι µαζεύεται η… οµάδα.
Θεωρείτε τον εαυτό σας κλασική µαµά;
∆εν νοµίζω πως είµαι η κλασική µαµά. Η ίδια αισθάνοµαι παιδί και σε γενικές βάσεις τους αντιµετωπίζω ως ίσο προς ίσο. Είµαι πιο πολύ φίλη παρά µαµά. Είµαστε… παρεούλα.
Είστε παντρεµένη πολλά χρόνια. Υπάρχει κατά τη γνώµη σας «µυστικό» για έναν αρµονικό γάµο;
Ναι, υπάρχει. Ο µόνος τρόπος για να κρατηθεί ένας γάµος είναι να θαυµάζεις το σύζυγό σου, να τον αγαπάς και να τον σέβεσαι.
«Ανακατεύεστε» όπως λέει ο λαός µας στις επιχειρήσεις του συζύγου σας ή προτιµάτε να έχετε δικές σας επιχειρηµατικές δραστηριότητες;
Καθόλου δεν ανακατεύοµαι! Σαν αρχή το θεωρώ λάθος. Μπορεί να πω την γνώµη µου καµιά φορά, αλλά ως εκεί. Επίσης, όπως λέτε, προτιµάω τις δικές µου δραστηριότητες.
Είστε µια γυναίκα που έχετε ταξιδέψει πολύ, σε πολλά µέρη του κόσµου. Θα θέλατε να ζήσει η οικογένειά σας κάπου αλλού εκτός από την Ελλάδα;
Έχοντας ταξιδέψει σε 113 χώρες, µπορώ πλέον µε βεβαιότητα να πω πως δεν θα ήθελα να ζήσω πουθενά αλλού στον κόσµο εκτός από την Ελλάδα.
Εκτός των άλλων, είστε µια πετυχηµένη φωτογράφος. Σας αρέσει να φωτογραφίζετε την οικογένειά σας; Είναι εύκολο ή δύσκολο;
Μου αρέσει παρά πολύ, αλλά νοµίζω ότι οι δυσκολότερες φωτογραφίες είναι οι οικογενειακές. ∆εν είναι εύκολο πέντε άτοµα να έχουν όρεξη να φωτογραφηθούν την ίδια στιγµή. Πιστεύω, όταν µεγαλώσουν τα παιδιά, να είναι πιο εύκολο.
Ποιο είναι το επόµενο µεγάλο σας φωτογραφικό project;
Ένα φωτογραφικό λεύκωµα από τις Εκδόσεις Teneues για το ξενοδοχείο Sani στη Χαλκιδική και ακόµα ένα για τη Μύκονο, σε συνεργασία µε το δήµαρχο Μυκόνου.
Ποια φωτογραφία έχει την πιο ιδιαίτερη αξία για εσάς;
Κάθε µία είναι διαφορετική και έχει τη δική της αξία. Οι οικογενειακές, όµως, είναι οι πιο σηµαντικές.
Πώς αρχίζει και πώς τελειώνει η µέρα σας;
Η µέρα ξεκινάει µε τα παιδιά στο κρεβάτι µας και τελειώνει στο δικό τους. ∆εν θα ήθελα τίποτα διαφορετικό. Όπως λέω και στα παιδιά µας, αν δεν κάνεις αγκαλιές µε τους γονείς σου το πρωί, πώς να πάει καλά η µέρα; Και αντίστοιχα τους λέω για το βράδυ.
